Η κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, χέρι-χέρι έχουν δώσει τα διαπιστευτήριά τους ότι βάζουν στο στόχαστρο τα μορφωτικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Κινούνται με πυξίδα, όχι φυσικά τις ανάγκες των φοιτητών και του λαού για ανώτατη εκπαίδευση που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις μας, αλλά την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την υποταγή των ιδρυμάτων σε αυτή, με βάση την απόφαση της Συνόδου της Λισσαβόνα του 2000 (έως το 2010 να γίνουν οι επιχειρήσεις της Ε.Ε. οι πιο ανταγωνιστικές στον κόσμο). Είναι αυταπάτη να νομίζει κανείς ότι μπορεί να συμβαδίσει η πολιτική αυτή με τις ανάγκες μας, τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων! Βρίσκεται ακριβώς στην απέναντι όχθη, όπως είναι αντιληπτό καθημερινά, από τη σημερινή ήδη άθλια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της, η οποία θα χειροτερεύσει δραματικά με τα μέτρα που ετοιμάζονται (νόμος πλαίσιο, αναθεώρηση αρ.16 κτλ.).
Για το λόγο αυτό χρειάζεται εναντίωση και συνολική σύγκρουση με την πολιτική ΕΕ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τα μέτρα που φέρνουν, κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας σε ΑΕΙ-ΤΕΙ που έχει περάσει, με αποτέλεσμα τα ιδρύματα να λειτουργούν ήδη σε ορισμένο βαθμό με βάση τους όρους της αγοράς και να γίνεται πιο εύκολη η προώθηση της ιδιωτικοποίησης με την κατάργηση του άρθρου 16.
Απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάσουν τους αγώνες μας ως συντηρητικούς, τους φοιτητές ως εκφραστές της στασιμότητας. Απέναντι στις κάλπικες «μεταρρυθμίσεις» που σκοπό έχουν να υποτάξουν την παιδεία και τα δικαιώματά μας στα κέρδη των πολυεθνικών. Βάζουμε στο προσκήνιο το αίτημα για το πανεπιστήμιο και την παιδεία που έχουμε σήμερα ανάγκη!
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι ανώτατη εκπαίδευση που θα δίνει σε όλους τους φοιτητές ολόπλευρη μόρφωση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο. Όχι μισές γνώσεις, κομματιασμένες που καταλήγουν στο να ξέρεις λίγο από το τάδε και λίγο από εκείνο και τελικά τίποτα!
Σε ενιαίες προπτυχιακές σπουδές, δομημένες με τέτοιο τρόπο δηλαδή, που να έχουν αρχή, συνέχεια και τέλος το οποίο θα είναι και η κατάκτηση όλης της επιστημονικής γνώσης που έχει παραχθεί. Σε αντίθεση με τη λογική των δήθεν ελεύθερων προγραμμάτων όπου το πρόγραμμα σπουδών αντιμετωπίζεται σαν ένα ράφι ενός σούπερ μάρκετ, όπου διαλέγεις μαθήματα, χωρίς σύνδεση, χωρίς συνέχεια, με αποτέλεσμα, τελικά να μην παίρνεις τίποτα ουσιαστικό!
Με σύγχρονα συγγράμματα, εργαστήρια, υλικοτεχνική υποδομή, με βάση τις πραγματικές ανάγκες που να ανταποκρίνονται στην απαίτηση για υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση! Σε μια παιδεία πραγματικά δημόσια και δωρεάν! Να μπορεί απρόσκοπτα ο κάθε φοιτητής να σπουδάζει! Με φοιτητική μέριμνα που να περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες του κάθε φοιτητή: για σίτιση, στέγαση, μεταφορές, πολιτιστικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές εκδρομές κλπ.
Αυτό απαιτεί τη γενναία αύξηση της χρηματοδότησης και όχι τους προϋπολογισμούς της λιτότητας που τελικά οδηγούν στην ιδιωτικοποίηση. Από τον κρατικό προϋπολογισμό, ρητά και όχι από άλλες πηγές όπωςγια παράδειγμα με βάση ποσοστό του ΑΕΠ, όπου περιλαμβάνει και τις ιδιωτικές δαπάνες, δηλαδή τις τσέπες των γονιών μας ή τους δήθεν «σωτήρες» ιδιώτες που θέλουν να πατήσουν πόδι στα ιδρύματα.
Το πτυχίο να αποτελεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά πάνω στο αντικείμενο, χωρίς άλλες πιστοποιήσεις, σεμινάρια, εξετάσεις στους επαγγελματικούς φορείς ή άλλους φραγμούς που ουσιαστικά υποβαθμίζουν τις σπουδές και τελικά καταργούν την αξία του ίδιου του πτυχίου.
Τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα για τις ανάγκες του λαού και όχι για την αγορά! Οι καθηγητές να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και όχι παράλληλα στελέχη επιχειρήσεων, μέλη εταιριών ή ερευνητικών κέντρων που έχουν σύνδεση με τις εταιρίες και το κεφάλαιο. Έτσι, μόνο θα μπορούν να έχουν αποστολή την επιστημονική διδασκαλία και την έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες.
Τα ιδρύματα και οι φοιτητές να μην ανταγωνίζονται μεταξύ τους, αλλά να συνεργάζονται κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο και την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, δηλαδή των αναγκών του λαού, ενώ δεν μπορεί να γίνει με βάση τους νόμους της αγοράς, τους νόμους της ζούγκλας.
Απαιτούμε για όλους μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα πάνω στο αντικείμενο του καθένα.
Αυτή η ανώτατη εκπαίδευση δεν είναι απλά υπόθεση των φοιτητών, των σπουδαστών και των καθηγητών. Είναι υπόθεση, και των εργαζομένων και όλου του λαού. Θα είναι το αποτέλεσμα της πάλης, της σύγκρουσης με τη σημερινή πολιτική, όποια μάσκα κι αν φοράει. Χρειάζεται να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στους συλλόγους. Να από δυναμωθούν οι παρατάξεις του συμβιβασμού και της υποταγής και να ενισχυθεί η Πανσπουδαστική. Να μπουν στο περιθώριο οι αντιλήψεις που καταλήγουν τελικά στο να υποκλινόμαστε σε μια «πραγματικότητα» που δήθεν δεν αλλάζει. Ένα είναι σίγουρο: δε θα χαριστεί από κανένα στις σημερινές συνθήκες, θα κατακτηθεί στους δρόμους του αγώνα!
No comments:
Post a Comment